Perfectly lonely in Buenos Aires

"Perfectly lonely" in Buenos Aires

Zondag 3 november, 13 uur.
Na een lange reis met de nodige vertraging (lees: 9 uur op Londen Heatrow moeten wachten omdat mijn vlucht gecanceld was) geniet ik van een glas wijn op Plaza Dorrego. Ik val met mijn neus in de boter; iedere zondag is hier een markt met antiek, kunst, muziek en vooral tango. Om 16u realiseer ik me dat ik daar al 3 uur zit, om me heen kijkend, met een grote glimlach op mijn gezicht. Dit is beter dan ik me had voorgesteld. Ineens begrijp en voel ik wat John Mayer bedoeld met 'Perfectly lonely'.

De volgende uren loop ik verder op de markt en snuif ik alle cultuur in me op. Overal is muziek en tango, er word gedanst op straat en er worden tango-demonstraties gegeven. Prachtig. Na een tijdje ga ik naar het hostel waar ik verblijf, ik kon namelijk toen ik eerder die dag aan kwam nog niet in mijn kamer maar mocht wel alvast een douche nemen en mijn spullen daar opbergen. Ik kom mijn kamer binnen en constateer wederom dat ik met mijn neus in de boter val; ik deel mijn kamer met 3 knappe mannen: 2 Canadezen en een Braziliaan. Ze zijn erg aardig en er is meteen contact en gezelligheid.
Verblijven in een hostel is echt erg leuk, je maakt makkelijk contact met allerlei verschillende nationaliteiten, het gaat heel gemakkelijk om met anderen plannen te maken maar tegelijkertijd kun je ook je eigen plan trekken. Heerlijk, die vrijheid. Op dit moment zou ik niets anders willen dan alleen op reis te zijn.

De rest van de avond klets ik met 2 jongens uit Brussel (goede en leuke oefening voor mijn Frans) en we spreken af die avond of de dag daarna samen nog even naar de kroeg te gaan.
Even later raak ik aan de praat met wat andere mensen en ze vragen if ik mee een hapje ga eten. Daar zeg ik geen nee tegen, en dus zijn we naar een leuk restaurantje/cafeetje gegaan.
Daarna ben ik toch maar naar bed gegaan en heb ik heerlijk geslapen.

Het hostel waar ik verblijf ligt in San Telmo. San Telmo is één van de oudste wijken van de stad. Hier staan nog veel huizen uit de koloniale tijd. Het is een wijk met een rijke kunstenaarsscene, al zijn verschillende straten ook behoorlijk verpauperd. Al met sl een prima omgeving om te verblijven en centraal gelegen in BA.

Op maandag ben mijn vroeg begonnen met een rondje hardlopen. Ik krijg de tip om naar Puerto Madero te gaan. Daar is een prachtig park (natuurreservaat) waar ik heerlijk kan hardlopen. Doordat de stad is opgedeeld in blokken, begrijp ik hoe ik terug moet komen en verdwaal je niet zo gemakkelijk. (Alhoewel mam, jij zou hier ook verdwalen;-) )

Vervolgens ben ik de stad verder te voet gaan verkennen. Ik ben naar Plaza de Mayo gelopen. Plaza de Mayo is het bekendste plein van Buenos Aires. Hier staat het presidentieel paleis, het Casa Rosada. Ook het oude stadhuis (Cabildo) en de kathedraal bevinden zich aan het plein. Helaas is het Casa Rosada gesloten op maandag en kan ik deze niet bezichtigen. Plaza de Mayo kent een indrukwekkende geschiedenis, welke zichtbaar aanwezig is. De "Dwaze Moeders", die tijdens de militaire dictatuur begonnen met acties tegen mensenrechtenschendingen, demonstreren nog steeds iedere donderdagmiddag tegen de nog altijd niet opgehelderde "verdwijningen". Deze 'Dwaze Moeders' (madres) waren altijd te herkennen aan witte hoofddoeken. Het doet iets met me dat deze geschiedenis nog steeds zo goed zichtbaar is en dat mensen blijven strijden voor de verdwenen kinderen.
Een ander stukje (meer recente) geschiedenis is zichtbaar door een groot hekwerk dat het plein in 2-en verdeeld. Deze zijn geplaatst toen in 2002 er een volksverzet was tegen het financiële wanbeleid van de regering.
De Argentijnse mannen hier zijn onverbeterlijk. Op straat word je schaamteloos bekeken. Toen ik deze dag de kathedraal bezocht, probeerde zelfs daar een cipier me te versieren! 
Het is overigens waar dat 50% van de mannen hier echt heel erg knap is. Genoeg te zien dus. :-)

Maandagmiddag had ik mijn eerste cursus middag Spaans daar. In de avond heb ik een salade voor mezelf gemaakt in het hostel en ben ik gaan uitzoeken wat ik de dag daarna zou gaan doen. 
Maandagavond ben ik naar een kroeg geweest met die 2 jongens uit Brussel. Het heet la Puerto rojo (de rode deur) en is dus ook echt alleen maar te herkennen aan een rode deur. Er hangt geen bord of zo boven, dus je moet echt weten dat het er zit. Ik had van een local gehoord dat het een leuk kroegje zou zijn en het ligt tegenover het hostel, dus was het proberen waard. Het was inderdaad een hele gezellige avond.

Dinsdagochtend ondervond ik dat een kater in Buenos Aires hetzelfde voelt als in Nederland... Dus rustig opgestaan, met de nodige moeite een ontbijtje genomen en me gaan oriënteren op het vervolg van mijn reis. Ik kon een busreis naar Puerto Madryn boeken voor woensdagavond, perfect aangezien ik dan na de Spaanse les woensdag meteen zou kunnen vertrekken.
In de middag ben ik wat gaan lunchen met een jongen uit Londen en daarna had ik een fietsroute geboekt. Tof om op deze manier de stad beter te leren kennen. Als het me lukt om wat foto's te plaatsen, zal ik zeker ook een foto van Plaza Matheu plaatsen. Dit is een kleurrijke straat in de wijk 'la Buca', één van de oudste wijken in de stad. Op deze Plaza is continue muziek, theater, kunst, een markt enz en mensen dansen op straat. Geweldig!
Een gedeelte van La Buca staat bekend als onveilig, zelf heb ik dat niet zo ervaren. Het is juist authentiek en voelt volks aan, iets waar ik me prettig bij voelde. De gids vertelde dat er daar veel projecten zijn voor de wat armere kinderen, bijvoorbeeld theater- of circus voorstellingen, waar iedereen gratis aan deel mag nemen en wat professioneel wordt aangepakt. Hierdoor wordt criminaliteit voorkomen en ontwikkelen kinderen hun creativiteit en sociale vaardigheden. Wat een fantastisch initiatief, gesubsidieerd door de overheid. (Komt vast doordat het land wordt geregeerd door een vrouw) ;-)

Toen ik na de biketour terug in het hostel kwam, stond daar ineens de gids van die middag op me te wachten. Hij gaf me zijn nummer en zei dat ik hem die avond kon bellen voor een drankje. Ik weet niet hoe die Argentijnse mannen denken, maar zo makkelijk gaat dat natuurlijk niet. Dat nummer ging dus rechtstreeks naar de prullenbak.

Dinsdagavond ben ik naar een tango avond gegaan. Dit bestond uit een les, diner en professionele voorstelling. Het was echt fantastisch! De les was echt leuk en vermakelijk om te doen, ondanks mijn beroerde danskwaliteiten vond ik het niet tegenvallen! Check de vermakelijke foto's als het me lukt deze te plaatsen!
Het eten daarna was heerlijk, ik zat aan tafel met 4 Ieren, wat een geweldig volk is dat! Volop gezelligheid en plezier dus. De voorstelling was prachtig, begeleid door live muziek, erg goede muzikanten. De tango zelf is indrukwekkend om naar te kijken, niet normaal, er vliegen overal benen in de lucht en het is bijna niet te volgen.
Daarna in het hostel even zitten kletsen met wat anderen (na een paar dagen ken je al bijna iedereen) en voor het eerst ook Nederlanders gezien in BA. 2 jongens uit Nijmegen die een soort citytour deden door Amerika.

Er zijn weinig vrouwen hier, vooral stelletjes, veel mannen die met 2-en reizen en wat mannen alleen. Dat maakt het wel heel makkelijk om contact te krijgen want zodra ik alleen aan een tafeltje zit komt er wel even iemand kletsen. Al vind ik het heerlijk om alleen te zitten, ik lees dan steeds vooruit wat ik die dag of de volgende dag wil gaan doen.

Woensdag ben ik de dag weer begonnen met een uurtje hardlopen. Daarna heb ik een fiets gehuurd en ben ik door de stad gaan fietsen, (nu zonder gids maar gewoon alleen) echt veel fijner dan met de metro en sneller dan te voet, terwijl je veel van de stad kunt zien.
Ik heb die ochtend en middag al fietsend veel rondgekeken en gefietst door allerlei wijken en Teatre Colón bezocht, wat nog hoog op mijn lijstje stond.

Teatro Colón is een prachtige theater- en concertgebouw. Het is gebouwd in 1908 naar het voorbeeld van Europese gebouwen als de Opéra in Parijs en de Scala in Milaan. Ik had een rondleiding met gids. In het auditorium (wat bekend staat om de beste akoestiek ter wereld) was een balletvoorstelling gaande. Ik had van een medewerkster in het hostel gehoord dat je soms dergelijke voorstellingen (meestal een generale repetitie) gratis kunt bezoeken. Ik heb na de rondleiding even geïnformeerd of dat nu ook het geval was and lucky me, dat was. Ik heb dus mooi nog 45 minuten mee kunnen pikken van de balletvoorstelling, prachtig!

Buenos Aires is geen mooie, romantische stad. Veel straten zijn vies met slechte bestrating/stoep, Het heeft echter verschillende mooie wijken, straten, gebouwen, pleinen, leuke terrasjes maar vooral de tangocultuur en het temperament van de mensen hier (de combinatie van passie en genieten van het leven) maakt de stad bijzonder, levendig en sfeervol.

De stad voelt Europees aan doordat het veel Europese invloeden kent. Voor mij voelt het mede daardoor helemaal niet als een vreemde plek; wanneer ik door de stad loop heb ik niet het gevoel dat ik in een ander continent ver van huis ben. Het leven hier, de drukte om je heen, leuke dingen ondernemen zoals naar een cafe gaan, naar muziek luisteren en de stad ontdekken, lijkt wel een beetje op het leven dat ik thuis in de weekenden leidt. Dat maakt het een gemakkelijk begin van mijn reis.

Ik had graag nog naar de wijk Palermo willen gaan. Dit is de rijke wijk van Buenos Aires met grote huizen en veel parken. Vooral Palermo Viejo had ik nog willen zien; dit is een buurt met talrijke boetiekjes met jonge en alternatieve kleding. Aan de Avenida Corrientes bevinden zich veel boekwinkels wat me erg leuk had geleken om daar doorheen te lopen. Helaas was dat allemaal niet haalbaar in de paar dagen dat ik daar was. Ik heb er echter wel bewust voor gekozen om de ding die ik doe, goed te doen en vooral te genieten. Elke dag heb ik op een relaxt tempo wat dingen bekeken en tevens genoten door regelmatig een terrasje te pikken of in een park te liggen. Ondanks het feit dat ik wel meer van Buenos Aires had willen zien, is het prima geweest zo. Ik kijk er naar uit om meer rust, stilte en natuur om me heen te hebben. Dat is waarvoor ik naar Argentinië en Chili ga. Buenos Aires was een perfect begin van mijn reis, heel gemakkelijk en gemoedelijk. En het weer was fantastisch! 
Nu op naar de rest...

Ik typ dit verslag in de bus op weg naar Puerto Madryn. Deze busreis duurt 20 uur, genoeg tijd dus om dit blog te schrijven. Inmiddels is het 9 uur in de ochtend en ik heb de eerste 10 uur al gehad, heb steeds met wat onderbrekingen geslapen. Dankzij een goed kussen voor mijn nek en de ruime relaxte stoelen waarvan de rugleuning ver naar achteren kan, heb ik maar een beetje last van mijn nek. Ik was er toch wel bang voor dat het tegen zou vallen, het is dus best een opluchting dat het tot nu toe wel te doen is.
Het landschap waar we door rijden is wat troosteloos. Het is letterlijk 1 rechte weg naar het zuiden. In het begin waren er vooral weilanden maar langzaam aan begint het landschap te veranderen in een soort steppe. De muziek van Marvin Gaye die momenteel door mijn koptelefoon klinkt, maakt het plaatje compleet. Ondanks deze lange trip, geniet ik.
Over 8 uur arriveer ik in Puerto Madryn. Eerst zal ik op zoek moeten naar een hostel waar ik kan verblijven en daarna probeer ik dit verslag en wat foto's online te zetten. Eerder is het niet gelukt om foto's te plaatsen, so we'll see.

Woensdag 6 november, 12.15 uur
Ik lig op het gras op het prachtige Plaza de Republica. Zo dadelijk heb ik een rondleiding in Teatre Colón, en ik kijk uit uit op dit prachtige gebouw. Ineens word ik overspoeld door emoties. Gedurende 10 seconden dringt tot me door wat een gelukkig mens ik ben om hier te mogen en kunnen zijn. Perfectly lonely in Buenos Aires.