The sound of silence" in Puerto Madryn

"The sound of silence" in Puerto Madryn

In het eerste reisverslag, wat ik typte toen ik net vanuit Buenos Aires onderweg was, noemde ik het troosteloze, oneindige landschap al. Patagonië is prachtig. De natuur hier doet iets met je; eindeloze vlaktes, in de verste verte niemand anders te bekennen, stilte...
Ik heb me nog nooit zo goed en vredig gevoeld als hier.

Op donderdag rond half 6 arriveerde ik in Puerto Madryn. De reis was prima en viel enorm mee. Ik had wat foldertjes van hostels meegenomen vanuit BA en met een plattegrondje wat in de Rough Guide staat, ben ik op zoek gegaan naar een hostel. Prachtig strand, super uitzicht en warm weer. Onderweg kwam ik de 2 jongens uit Brussel tegen die ik eerder in BA had ontmoet, Jeremy en Pol, heel toevallig want zij waren eerder vertrokken uit BA dan mij, maar waren ondertussen naar Iguazu geweest en nu ook net in Puerto Madryn gearriveerd. (Dat is het verschil tussen reizen met de bus of het vliegtuig, zij hoppen letterlijk van het één naar het ander en een groot onderdeel van mijn reis is ook het onderweg zijn, wat overigens heerlijk is)
Een paar hostels spraken me niet aan, tot ik bij een (van de buitenkant) gewoon woonhuis aan kwam met een bord in de tuin. Aangebeld, en ja, er waren nog 2 bedden vrij en ik kon daar dus terecht. Dat was echt een hostel zoals ze allemaal zouden moeten zijn; heel knus, prachtige tuin, bar binnen en buiten, een woonkamer en niet zo groot of massaal. Het contact met de medewerkers daar is heel persoonlijk en ze proberen je echt vooruit te helpen met de dingen die voor jou belangrijk zijn. Ik wist nog niet hoe lang ik zou blijven, maar dat was geen probleem.
Voor de vrouwen onder ons kan ik het niet laten om te vertellen dat er echt een enorm knappe Italiaan en Braziliaan werkzaam zijn... Als je in de buurt bent kan ik je aanraden een kijkje te nemen. ;-)

Nadat ik een douche had genomen meteen de mogelijkheden doorgesproken voor de excursies daar. Ik gaf aan dat ik niet de massale, commerciële toeristische dingen wilde doen. De eigenaar belde met een bekende van hem, hij wist wel iets voor mij. Ik kon de dag erop mee naar een beschermd natuurgebied waar geen toeristen kunnen en mogen komen (er zijn alleen gaucho's daar en een oude gaucho die daar een prachtig huis heeft) in een groep van maximaal 4 personen. Inclusief lunch bij die oude gaucho en niemand anders op het strand dan deze groep en de gids. Natuurlijk wilde ik dat, dus meteen geboekt.
In het hostel kwam ik een Nederlands meisje tegen die net wat aan het koken was, Anne, ik kon met haar mee eten, ideaal. Toen ik aan het eten was kwamen, je raad het niet, Jeremy en Pol binnen lopen. Zij waren ook in dat hostel en vertelden over een speciale excursie waar ze net door de eigenaar voor gevraagd waren omdat er nog 2 personen nodig hadden om de groep compleet te maken. Natuurlijk, dezelfde excursie als mij. Gekker moest het niet worden en we waren al aan het bedenken wie nu wie aan het achtervolgen was. Die avond enorm met hen gelachen en wijntjes gedronken (ow wat is de wijn hier heerlijk!!!) en elkaar goed voor de gek gehouden met verhalen over de avond in dat café 'puerto rojo' in BA, we waren toen alle drie behoorlijk dronken en ik heb ze daarna niet meer gezien, dus nu met veel plezier en flauwe humor op die avond terug gekeken.

Vrijdag werden we om 9 uur opgehaald in het hostel. Friedy, een Duitse vrouw van rond de 60 denk ik, ging ook met ons mee. Wat is toffe vrouw is dat, qua uiterlijk ziet ze er keurig uit maar stiekem is ze een oude hippie die echt de hele dag over iedere vogel, plant, steen of whatever een vraag had en daar super enthousiast over was. Heerlijk als mensen zo gepassioneerd zijn, al praatte ze zelf voor mijn normen soms wel heel veel.
De excursie was fantastisch en adembenemend. De weg er naar toe was zwaar, 1,5 uur in een auto over een slechte weg, (privé weg: niet geasfalteerd en veel gaten) ondanks dat ik mijn nekband om had was het enorm pijnlijk. Desalniettemin echt de moeite waard en prachtig om alleen het verlaten landschap en wat wilde dieren om je heen te zien in de auto. We stapten uit op een rots, uitkijkend over de zee. (Puerto Ninfas) De gids vertelde dat hij in de 4 jaar tijd dat hij dit werk deed, 3x orka's had gespot. Dit is het seizoen dat de orka's hier zijn vanwege de baby zeeolifanten die langs de kust liggen, het voedsel van de orka's. Op andere plaatsen kun je vaker orka's zien maar dan van veel verder weg. En ongelooflijk als het is, we zagen orka's! Echt zo bijzonder! Een gevoel van euforie en emotie ging door me heen. We hebben ze 3 keer mogen zien. Hebben daarna nog 1,5 uur rondgekeken of ze terug zouden komen maar dat was niet het geval. Een foto heb ik niet eens geprobeerd te maken, het gaat heel snel en van zo'n moment moet je intens genieten.
We zijn nog de rots afgeklommen om dichter bij de zeeolifanten te komen, wat een prachtige  grote beesten zijn dat, en daar intens genoten van de omgeving en alleen de zee die je hoort. Ook waren er zeeleeuwen, tevens prachtig om te zien!
Rond 13u naar die oude gaucho gegaan voor een heerlijke lunch met natuurlijk een flesje rode wijn erbij, en toen verder doorgereden naar een ander punt waar de pinguïns waren. Dit zijn Magelhaenpinguïns en zijn een stuk kleiner dan de soorten die wij meestal in de dierentuin zien. (50-55 cm) In deze periode zijn zij aan het broeden en liggen ze overal in de bosjes verstopt om te broeden. Prachtig om te zien en wederom een prachtig verlaten strand met alleen wij en de pinguïns. Onbetaalbaar.
Eenmaal terug een hapje gaan eten, op het terras gezeten bij het strand en 's avonds nog wat wijntjes gedronken bij de bar in het hostel in zeer leuk gezelschap; een prettig gestoord Vlaams stel, een altijd dronken Duitser, Joris uit Breda die de mannelijke versie van mij is wat betreft klunzigheid en flauwe humor, de knappe Italiaan en Braziliaan van het hostel en Jeremy, Pol en ik.

Zaterdag zou ik bij zonsondergang met een kleine groep walvissen gaan spotten, ze zijn dan actiever en de zonsondergang maakt het dan helemaal prachtig. De eigenaar van het hostel vertelde dat we dit beter niet konden doen ivm de weersvoorspellingen; hij is meteoroloog geweest en gaf aan dat die avond de wind van de verkeerde richting zou komen en het weer te slecht zou zijn. In de ochtend zou het wel nog gaan en zou de komende dagen de laatste kans zijn ivm het weer. Wat fantastisch zo'n goed advies! Ik kon nog mee met een excursie dus om 8u in de ochtend al weer op pad. Deze excursie was wel massaal. We waren met 50 mensen op een boot. Desalniettemin geweldig om walvissen in hun natuurlijke omgeving te zien en het geluid te horen wanneer ze het water uit hun lichaam spuiten. De foto's zeggen verder genoeg denk ik zo.

De rest van de excursie bestond uit pinguïns en zeeolifanten kijken. Ook daar hebben we weer orka's gezien, maar echt heel ver weg. Nog steeds bijzonder maar niet vergelijkbaar met de dag daarvoor. Het voelt echt anders als je met zo veel mensen bent en dan realiseer je je helemaal hoe lucky ik ben dat ik de dag daarvoor die bijzondere en intieme tour kon doen. Er was wel een hele mooie wandeling, waarbij alles echt even binnen kwam bij me, ik was ontroerd en enorm onder de indruk van de natuur hier. Als je me nu zou zeggen dat ik hier het komende de jaar kan blijven, dan zou ik dat direct doen.
Onderweg terug naar het hostel heb ik nieuwe liefde Gary Moore opnieuw ontdekt, die gedurende 1,5 uur door mijn koptelefoon klonk terwijl ik naar het prachtige patagonische landschap keek.
In de avond was er een 'all you can eat' avond bij het hostel. Heel gezellig maar er was alleen vlees, dus ik had zelf wat eten gemaakt maar natuurlijk wel deelgenomen aan de gezelligheid daar. Hele leuke avond gehad tot in de kleine uurtjes. Bewust weer vroeg eruit, want ik was van plan om in de middag de bus te nemen naar mijn volgende stop; El Calafate. Een ticket hoefde niet geboekt te worden zeiden ze, dus op goed geluk naar het busstation gelopen hier en er was nog een mooi plaatsje bij het raam vrij, waar ik nu zit. In het toeristische plaatsje El Calafate blijf ik 1 dag want ik heb wat tips gekregen van die Braziliaan, hij heeft daar gewoond en weet de mooiste niet-toeristische plekjes.
Hoe dat verder gaat lopen weet ik dus niet. Ik arriveer morgenmiddag (maandag, ik typ dit op zondag) en dan eerst eens op zoek naar een hostel voor een nachtje.

De bus waar ik nu in zit is heel luxe. Er is bediening die steeds langs komt met rode wijn en er is een minibar. Ik had nu bewust een iets luxere geboekt (nou ja, in euro's was deze €7,- duurder dan de anderen) vanwege de toename in nekklachten nu. Dat is maar goed ook want de weg is een stuk slechter dan bij de eerste busrit. De omgeving wordt nu langzaam aan steeds heuvelachtiger, prachtig, en The Doors klinken ondertussen door mijn koptelefoon.
Ik ben echt opgewonden voor wat ik de komende dagen ga beleven. Deze manier van reizen bevalt me extreem goed, de spanning van niet weten waar je terecht gaat komen, voor hoe lang, wat je gaat doen enz is een heerlijk gevoel. En jeetje, ik ben gewoon in Patagonië!

"And i wonder... If everything could ever feel this real forever. If anything could ever feel this good again..." (Foo Fighters)

Inmiddels is het een dag verder is zit ik nog steeds in de bus. Veel vertraging gehad, busverbinding gemist en daardoor was het niet meer haalbaar om vandaag naar de beroemde gletsjer Perito Moreno te gaan.
Daarom change of plans; aangezien deze dag nu toch verloren is besloten door te reizen naar El Chantén, een kleiner en wat minder toeristisch plaatsje. Nog wat extra uurtjes in de bus er achter aan geplakt en tussen de bussen door wat gewandeld. Ik heb uitgerekend dat ik dan in totaal 31 uur vanuit Puerto Madryn onderweg ben geweest... Toch blijft het heerlijk om naar buiten te kijken; de eerste bergen met sneeuwtoppen zijn inmiddels verschenen in het uitzicht naar buiten en we rijden langs prachtige meren.
Morgen ga ik hiken met 2 mensen die ik in de bus heb leren kennen. Zij willen de zware spullen dragen zodat ik toch mee kan, echt fantastisch dat ik deze kans krijg. Met een kaart met wat wandelroutes willen we onze eigen weg gaan, er zijn hier in de omgeving wat campings die langs die routes liggen en we blijven 2 of 3 dagen weg. Straks even een slaapzak en matrasje reserveren en dan kunnen we morgenochtend vertrekken. Zin in! Zo zie je maar weer dat er altijd leuke dingen ontstaan als plannen (voor zover ik die had) gewijzigd worden.

Tot het volgende verslag, het is leuk om jullie reacties op de site en berichtjes op mijn telefoon te ontvangen, tof dat veel mensen met me mee lezen!