Hiken in Jasper

Hiken in Jasper: 4 dagen rust, ruimte en natuurschoon en het gevoel even alleen op de wereld te zijn. Onbetaalbaar.

"Happiness, more or less
It's just a change in me, something in my liberty"
The Verve - Lucky man

Na een nacht niet echt geslapen te hebben in een half gare bus, arriveer ik dan om 6 uur in de ochtend in het plaatsje Jasper. Ik was de enige die daar uitstapte, en er was geen hond te bekennen. Geen idee waar ik nu naar toe moest. Ik wist dat een aantal kilometers verderop er een primitief hostel zou zijn, en dat dat nogal een eind lopen was. Maar goed, waar dan naar toe? Om 7 uur opent de koffiecorner daar en ik besluit mezelf eerst een kopje koffie te gunnen voordat ik verder op pad ga. Om me heen zie ik de Rockies zoals ze bedoeld zijn; echte grote bergen, rotsen, met besneeuwde toppen. Fantastisch.
Mijn doel: hiken, niet één dag maar het liefst 4 dagen, 4 dagen in de natuur met alle ruimte en stilte om me heen... Ik kwam er al snel achter dat het nog te vroeg in het seizoen was voor georganiseerde hikes, dus moest ik echt eerst een maatje vinden met dezelfde plannen en ideeën. Ik vind een taxi naar het hostel echt te duur, dus ik loop maar alvast aan. Na 2 kilometer had ik spijt van deze beslissing want met 17 kilo op mijn rug, een andere rugzak aan de voorkant, en continue klimmen, was dat geen pretje. Toch maar hitchhiken dan. Al na een paar minuten stopt een man die zo vriendelijk is om een toeristische route te nemen en me naar het hostel te brengen. Daar aangekomen bleek ik pech te hebben... Dit hostel, wat nooit vol is, is nu volledig geboekt door een groep. Balen, maar ik voel me zo fantastisch in deze omgeving dat ik weet dat het wel goed komt. Een jongen (François uit Québec) spreekt me aan, hij vraagt me wat mijn plannen zijn gezien het feit dat ik ook een tent bij me draag. Toen hij hoorde wat ik wilde doen, zei hij dat hij wel graag mee zou willen. Maar hij moest eerst nog even een extra dag vrij regelen van zijn werk... Telefoonnummers uitgewisseld, ik ging alvast hitch-hikend terug naar Jasper naar het parkinformatiecentrum. Daar een spoedcursus 'berenproof hiken' gehad en al snel belde François me dat hij met me mee ging! Hij kwam een kwartiertje later, kaart van de bergen gekocht, boodschappen gedaan, spullen herpakt en met de auto naar het startpunt gereden. Dit alleen was al een prachtige rit over behoorlijk onbegaanbare wegen, door de rivier, met een prachtig uitzicht op de gigantische bergen. Genieten.

"Gonna ride across the river deep and wide
Ride across the river to the other side"
Dire Straits - Ride across the rivier

En toen ging het echt van start... De eerste dag zouden we een kleine 20 km lopen. Voordat we echt ready to go waren, was het al 15u dus we hadden de pas er goed in. 

Het berenproof hiken houdt een aantal zaken in:
- Zorg ervoor dat de beer weet dat je in de buurt bent. Het is namelijk het gevaarlijkst als je de beer verrast door je aanwezigheid, hij voelt zich dan bedreigd en zal aanvallen. Dat betekent dus: geluid maken. Ook als we dus even niets tegen elkaar te vertellen hadden (wat niet zo veel voor kwam) moet je geluid maken door te schreeuwen, zingen enz. Op deze manier blijft de beer uit je buurt.
- Let goed op tekens van aanwezigheid van een beer. Een beer merkt zijn territorium door krassen op bomen te maken. Daarnaast kun je de nabije aanwezigheid van een beer signaleren door voetafdrukken en poep. Wanneer je deze signalen ziet, ben dan extra op je hoede.
- Hang alles wat ruikt en een beer als voedsel kan beschouwen, eten, drinken, tandpasta, deo, crème, pannen etc, zeker 100 meter van je tent af, hoog in een boom. (Tenminste 5 meter, en gelukkig was François er om dit iedere avond te doen) Een beer ruikt 700 keer beter dan een mens en zeker nu de winter net voorbij is, is hij hongerig en op zoek naar voedsel. Het is dus niet verstandig om deze spullen in of bij je tent te leggen.
- Als je dan toch een beer ziet, blijf dan rustig en op minimaal 10-20 meter afstand (liefst 100 meter) praat rustig tegen de beer, kijk hem niet in de ogen, schreeuw of ren niet want dan trigger je zijn natuurlijke jachtreactie, en loop rustig achteruit (maar verlies hem niet uit het oog) en zorg dat je uit de buurt komt en blijft.
- Wordt je dan toch aangevallen door een beer, zorg dat altijd dat je bearspray (pepperspray voor beren) bij de hand hebt. Hij zal eerst een fake attack doen. Blijf dan rustig staan. Valt hij dan nog een keer aan, gebruik dan de bearspray. Hij zal daardoor pijn krijgen in zijn ogen etc en gedesoriënteerd zijn. De beer zal zelf weglopen, doet hij dit niet dan heb je de ruimte om zelf afstand te nemen en te maken dat je weg komt.

Ik had gedacht het heel spannend te vinden, maar dat viel enorm mee. We wisten dat er beren zaten, deze waren de dag ervoor nog gesignaleerd, maar ik wist ook dat er wel vaker mensen gingen hiken en dat we met bovengenoemde regels risico's minimaliseerden. 

Ik kon merken dat mijn lichaam in goede conditie is, want het hiken kost me geen centje pijn, ook de backpack en het klimmen niet, en het ging heel soepel. Dat kon ik niet zeggen van mijn voeten, mijn wandelschoenen blijken hun beste tijd gehad te hebben want na dag 1 had ik al behoorlijke blaren. Na dag 2 waren dit 5 bloedblaren geworden, dus dag 3 en 4 op slippers gelopen. (met sokken, very charming) 
Ondanks dit ongemak, heb ik me geen seconde vervelend gevoeld. Ik heb letterlijk 4 dagen met een glimlach op mijn gezicht rondgelopen. Wat we deden was echt primitief in de natuur zijn en leven; water uit de rivieren, meren en beekjes halen (wat wel gekookt moest worden), op primitieve wijze vuur maken - wat ook noodzakelijk was om wilde dieren op afstand te houden én om warm te worden/blijven - en helemaal alleen in deze prachtige omgeving zijn. Er zijn een paar plekken waar je je tent op mag zetten, (backcountry camping) daar zijn geen voorzieningen maar is bedoeld om in drukkere periodes een zekere controle te houden. De tweede dag zagen we echter een prachtige kans tot kamperen naast de waterval, ook al mag dat eigenlijk niet, toch hebben we daar ons kamp gemaakt (zie foto's) Onbeschrijfelijk.
Elke dag hebben we een duikje in het ijskoude water genomen, (wat gesmolten sneeuw is dus écht koud!) meestal even onderdompelen in de rivier maar de laatste dag ook in het meer gezwommen. Dit was zó koud maar ook zo gaaf om te doen, dat we van plezier allerlei kreten sloegen, en niemand die het hoort. Fantastisch toch? We zijn alleen de derde dag een man te paard tegen gekomen, een parkwachter die ging kijken of er nog veel beren in het park waren, en verder helemaal, helemaal niemand. 

"Happiness, something in my own place
I'm stood here naked, smiling, I feel no disgrace, with who I am"
The Verve - Lucky man

In totaal hebben we zo'n goede 60 km gemaakt, niet te veel dus voor 4 dagen, dus ook veel tijd en ruimte gehad om te genieten van het echte kamperen en de omgeving. François en ik bleken een goed team te zijn en hadden dezelfde ideeën over hiken, voeding, natuur enz, dus dat verliep verrassend makkelijk. 

Wat een ervaring, ongelooflijk; het natuurschoon, de ruimte, de geluiden van de dieren, en gewoon 'zijn.'
Nadenkend over Vancouver, of ergens anders in Canada, en de reden dat ik mogelijk richting Canada vertrek, realiseer ik me dat ik 2 uitersten nodig heb; enerzijds dynamiek in mijn woonomgeving met muziek, cultuur en veel mensen en gezelligheid om me heen, anderzijds ruimte, natuur, stilte en verder helemaal niets. Ontbreekt één van de twee, dan raak ik ofwel verveeld/onderprikkeld, ofwel rusteloos doordat ik me niet écht kan ontspannen of kan onthaasten. Het lijkt erop dat Canada deze twee uitersten kan bieden... Tegelijkertijd spelen er nu ook nog wat dingen die me nog even op mijn plekje in Nederland willen houden. Dat zal de tijd moeten leren en gelukkig heb ik nu en ook straks thuis nog alle ruimte om er over na te denken. Nu eerst nog een weekje genieten en kijken wat voor avontuur er nog op mijn pad mag komen!

« L'homme est condamné à être libre.  »
« L’homme est à inventer chaque jour.  »
Jean-Paul Sartre