Zuid Afrika - Johannesburg 10 oktober - 12 oktober

"Cruising and playing the radio, with no particular place to go" - Chuck Berry

Een nieuwe reis, een nieuw avontuur, deze keer met mijn pa samen.
Wat heb ik veel zin in deze reis! Natuurlijk omdat het heerlijk is om op reis te zijn, maar ook omdat dit iets iets wat járen geleden afgesproken is met mijn vader; "wij gaan ooit samen naar Zuid Afrika." Dat het nu ook echt werkelijkheid gaat worden, hoe bijzonder het is om dit met hem samen te kunnen en mogen doen, dat realiseer ik me zeker. Ik ben benieuwd naar het land, de geschiedenis en de gevolgen daarvan in 'het echt' te zien, de mensen daar, de cultuur, de natuur, hoe is het is om met iemand samen te reizen, hoe mijn vader het gaat beleven en natuurlijk alle avonturen die op ons pad gaan komen. Een nieuwe ervaring was om gedag te zeggen voor een maand tegen iemand die ik echt ga missen, Pol, waarbij ik vooral een warm gevoel krijg van het idee dát ik iemand ga missen, en andersom ook iemand mij op die manier zal missen. Met mijn vader, tante en moeder gaan we met de trein naar Schiphol en stappen mijn pa en ik met een glimlach het vliegtuig in. Overstap in Frankfurt, verliep allemaal prima, en toen kon er in het vliegtuig al een klein feestje beginnen; mijn vader was namelijk die nacht jarig! Ik kon een glaasje champagne en een gebakje regelen, had vlaggetjes meegenomen om op te hangen en in de ochtend was er een luxe ontbijt voor mijn vader. Dat had wel iets. Mijn moeder had me nog een cadeau mee gegeven waar we erg om konden lachen; een t-shirt met daarop "Hans from Holland" en ook eentje met mijn naam. Die gaan we natuurlijk veel dragen. :-)

De weg van het vliegveld naar het hostel verliep, na veel onderhandelen met verschillende taxichauffeurs, uiteindelijk goed en voor een mooi prijsje.

Johannesburg, ook wel 'Jozi' of 'Joburg' genoemd, een stad met verschillende kanten. Enerzijds is het heel raar om Nederlandse termen in het Afrikaans te herkennen, dat terwijl je zo ver van huis bent, en lijkt de stad in bepaalde gebieden ook wat Westers met Mc Donalds, KTC, de Spar als supermarkt... anderzijds voelt het als een andere wereld. Kleurrijke mensen, huizen met een buitenkant van leem, typische winkeltjes en kraampjes. 
Geen mooie stad, en ik moet echt even wennen. We komen er al snel achter dat je op je spullen moet letten, dat voel je aan de sfeer, en dat veel mensen proberen voor alles wat maar mogelijk is geld te krijgen of je flink af te zetten. (al lukt dat natuurlijk niet zomaar bij een Vissers) We leren echter ook een andere groep mensen kennen; hele aardige, behulpzame, extraverte en gepassioneerde mensen, trots op hun land en afkomst, die je graag vooruit helpen.
De eerste dag verliep lekker; rondgelopen, boodschappen gedaan, uitgezocht hoe de bussen hier werken en naar een super leuk cafeetje geweest. (In 7th avenue, waar we onderweg overigens nog een spontane lift naar toe kregen toen we de weg vroegen) perfect cafe: kleurrijk, wat alternatief en met heerlijke muziek op de achtergrond. Dat was het eerste moment dat ik me echt in mijn element voelde. Daar een koffietje gedronken, in het hostel gekookt en gegeten, en in de avond met een Australische jongen en twee Duitse jongens wat gedronken in dat zelfde leuke cafeetje. (wat the Ant heet) Wat is het toch weer heerlijk om zo geïnspireerd te raken door andermans verhalen, levensstijl enz. Ik heb weer vele nieuwe ideeën gekregen over allerlei dingen in het leven. Een verrijking.
De tweede dag begon met vertraging, geen internet in het het hostel, en dat terwijl we dat nodig hadden om verdere plannen te maken. Ook telefonische pogingen wilde maar niet slagen. De rest van de dag verliep met dezelfde 'pech': bussen gemist, waarvan we te dure tickets hadden gekocht die we dus uiteindelijk niet gebruikt hebben, en van de plannen die wie voor die dag hadden is niets terecht gekomen. Ook de bussen richting een volgende bestemming bleken de volgende dag al vol te zitten en dat terwijl we niet nog een dag in Johannesburg wilden blijven. Dit is echt niet mijn stad en omgeving waarin ik me prettig voel. Even balen dus, maar besloten in het hostel verder te zoeken en concrete plannen te maken. Daarmee eindigde de dag alsnog goed; we konden toch nog een bus boeken voor de volgende dag ('s avonds) in de richting van de Drakensbergen, waar we gaan hiken, en we hebben meteen een leuk hostel geboekt aangezien we daar 's avonds laat arriveren. Super dus en zo konden we de dag daarna optimaal benutten door een citytourtje te doen, het Apartheidsmuseum te bezoeken en daarna de bus te pakken.
Zo gezegd, zo gedaan, het was een prachtige dag (zo'n 28 graden) en alles verliep op rolletjes. 
Het Apartheidsmuseum was indrukwekkend en weerzinwekkend. Bizar dat deze geschiedenis zich zo recent heeft afgespeeld en niets bij voor te stellen. En dat terwijl in diezelfde periode de eerste man op de maan landde, Nederland in wederopbouw was, Woodstock en alle gevoel van vrijheid dat daarbij hoort plaatsvond, het feminisme op kwam zetten etc... En de zwarten in Afrika mochten niets, baby's mochten niet eens begraven worden, alle publieke voorzieningen waren gescheiden etc etc... De wereld heeft dat lang gewoon laten gebeuren. Bizar. 
In het dagelijks leven hier is er niet echt discriminatie meer, maar tegelijkertijd vind ik het verschil nog wel heel zichtbaar; zo zul je geen blanke poetsvrouw op het station zien, zijn er nog veel blanke wijken en zie je gewoon dat de betere banen en het geld over het algemeen allemaal bij de blanken zit. Ik schaam me een beetje om mijn afkomst en de slechte rol die NL in de geschiedenis heeft gespeeld hier, maar als je daar met Afrikanen over spreekt zie je dat zij dat echt anders beleven. Ze zijn voor gelijkheid voor alle mensen en willen niet op hun huidskleur beoordeeld worden, en dus beoordelen ze anderen ook niet op hun afkomst of geboorteland. Heel logisch maar tegelijkertijd bewonderenswaardig en heel mooi, zeker na alles wat zich nog zeer recent heeft afgespeeld.

En op dit moment kan ik me niet beter voelen... Ik zit in de bus, op weg naar Harrismith, de uitvalsbasis richting Drakensbergen, heb het terwijl ik naar buiten keek donker kunnen zien worden en ik laat me weer meeslepen door de muziek die in mijn oren klinkt, de mooie, veranderende omgeving, en de gedachte dat ik dadelijk door bergen en natuur omgeven ben, samen met mijn vader een mooi avontuur ga beleven en de daarbij horende spanning die daarbij hoort voel ik in iedere vezel van mijn lichaam. 

"Cruising and playing the radio, with no particular place to go" - Chuck Berry